STEENWIJK Tijdens een geslaagde en goedbezochte middag in stadsvilla Rams Woerthe, ter gelegenheid van de tweejaarlijkse J.C. Bloem-Poëzieprijs-uitreiking voor een tweede dichtbundel van een auteur, mocht dichter Jonathan Griffioen (1987) de prijs ter waarde van 2500 euro in ontvangst nemen.

Wethouder Trijn Jongman van de gemeente Steenwijkerland, die dit geldbedrag ter beschikking heeft gesteld, reikte zondagmiddag de prijs uit.

De jury, bestaande uit voorzitter Roger van Boxtel en dichters Hanz Mirck en Willem Thies, was unaniem lovend over zijn Gedichten met een mazda 626. In hun rapport vermelden ze: ‘Een heel persoonlijke bundel met grote spankracht. Onvergelijkbaar. Intrigerend, indringend, prikkelend, aangrijpend, geestig, bezwerend, ritualistisch. Bij vlagen puur lyrisch, maar evengoed durft Griffoen soms een beetje lelijk of onbeholpen te schrijven. In zekere zin is dit ongegeneerd “egocentrische” poëzie, maar uitnodigend de protagonist te volgen of vergezellen op zijn zoektocht naar zijn dode vriend Jimmy, naar zichzelf, zijn onderstroom. Een trip, een hallucinatoire rit in een rode Mazda 626 uit 1990. In deze bundel geeft Griffioen een stem aan twee “minderheden” die in zijn protagonist samenkomen: degenen met pdd-nos (een licht-autistisch stoornis) en de “lageropgeleiden” – “ik rol door het donker met mijn cv mijn arm cv het hapert als de straatverlichting”. Griffioen zelf heeft, als dichter, een unieke, eigen stem.

Insect Redux

Genomineerde Daniël Vis (1988) werd geprezen voor zijn nieuwe werk in Insect Redux : ‘Een roman-in-gedichten: een buitengewoon gelaagde, ingenieuze bundel, die zich bij iedere lezing verder ontvouwt – als lades die worden geopend, waarna ladders eruit schuiven: glasheldere paranoia of psychotische wanen, het functioneren van een verstoorde geest of perceptie. Insect Redux is consistent nachtmerrieachtig, beklemmend; en de taal die Vis hanteert is niet-aflatend sec registrerend en klinisch, wat uiterst vervreemdend werkt. Deze bundel is donker, dystopisch en fascinerend. Je zou kunnen zeggen: Vis gaat verder waar de ideeënleer gebleven is, op een manier waar zelfs Plato slapeloze nachten van zou krijgen. En dat is gruwelijk. Mooi. Gruwelijk mooi.’

De jury was ook bijzonder te spreken over de bundel Nachtroer van Charlotte van den Broeck (1991): ‘Haar poëzie is een soort fluisterend zingen. De bundel begint gelijk sterk, met de cyclus “Acht, ∞”, waarin het lyrisch ik het spoor terug volg van een verloren liefde naar de oorsprong, het ontstaan; deze acht gedichten vormen de Alfa en Omega van een liefdesgeschiedenis en omspannen acht jaar: een eeuwigheid… Van den Broecks poëzie is een delicaat en fijn weefsel klankverbindingen. Zij bevat tal van mooie, verrassende nieuwvormingen als “stootblauw”, “teleurgang”, “kniklijn” en “schuifspanning”, en prachtige, evocatieve regels als “wat dat oproert in een avond, in mij, rode glanzende mieren / honderden (…), de jeuk / de laaiende jeuk van je ogen”.’

Van Boxtel verhinderd

De middag werd geopend door Cees Duine, voorzitter van de Bloem-stichting, en op schitterende wijze muzikaal omlijst door celliste Martina Hilarides. Juryvoorzitter Roger van Boxtel was door familieomstandigheden verhinderd, waardoor Belinda Terlouw zijn taak overnam, wat ze met verve heeft gedaan.

Zij introduceerde de dichters en juryleden Mirck en Thies, die het programma openden met voordrachten uit eigen werk, waarna ze genomineerde Daniël Vis interviewde die het gesprek afsloot met een gedicht van zijn hand.

Paul Snoek-prijs

Na de pauze droeg Willem Thies een gedicht voor van genomineerde Charlotte van den Broeck, die deze middag niet aanwezig kon zijn omdat ze op dezelfde dag in haar geboorteland België de Paul Snoek-prijs in ontvangst mocht nemen.

Daarna introduceerde Belinda prijswinnaar Jonathan Griffioen, en na een vraaggesprek met hem mocht hij uit handen van wethouder Trijn Jongman de prijs in ontvangst nemen.

Vanzelfsprekend werd de middag afgesloten met de voordracht van een gedicht uit zijn prijswinnende bundel Gedichten met een mazda 626 .